من با محمد رضا آغاسي در سال ۶۸ و در جلسات شعر حوزه هنري آشنا شدم. در آن جلسات كساني مثل استاد مهرداد اوستا، علي معلم و دوست عزيزم يوسفعلي مير‌شكاك حضور داشتند، يعني از حدود ۲۲ سال پيش آشنايي ما شروع شد و تا وقتي كه محمد رضا در ميان ما بود ادامه داشت، البته به يك معنا هنوز هم محمد رضا در ميان ما هست، چون انديشه و آثارش در ميان مردم جاري است.
محمد رضا از لحاظ انديشه و تفكر از سويي منطبق بر معارف اسلامي و از سوي ديگر متأثر از شعر و ادبيات انقلاب اسلامي بود. محمد رضا آغاسي با شعر هايش گل كرد و حتي پس از مرگش نيز جزو مشهورترين شاعران ايراني است. اين به دليل استقبال مردم از اشعارش و نشان‌دهنده ارتباط صميمي است كه آغاسي با قاطبه مردم برقرار كرده بود.
محمد رضا آغاسي شاعري بود كه خود را منحصر به انجمن‌هاي ادبي نكرد بلكه در تكايا، مساجد، مجالس مذهبي ودانشگاه‌ها شعر هايش توسط خودش و اكنون توسط ديگران قرائت مي‌شود.
از نظر زباني شعر آغاسي زبان عراقي دارد كه متأثر از زبان مهرداد اوستاست و از نظر انديشه در شعر به آثار شعرايي مانند علي معلم نزديك است، در شور و هيجان شعر هم از احمد رضا احمدي، يوسفعلي ميرشكاك و شايد كمي تا قسمتي عليرضا قزوه يا عبد الجبار كاكايي كه پيش از محمدرضا داراي سبك و كار در شعر انقلاب بوده‌اند، متأثر است. در اشعار آغاسي و زبان وي ردپايي از مرحوم سيد حسن حسيني و مرحوم قيصر امين پور نيز ديده مي‌شود.
شخصيت فكري محمد رضا آغاسي فارغ از علاقه‌اش به ادبيات كلاسيك الهام گرفته از حافظ، مولوي و سعدي است. آغاسي سبك عراقي را امروزي تر كرد و آن را با تفكرات مذهبي و اشارات و تلميحات مذهبي همراه ساخت كه نمونه‌اش را مي‌توان در اشعاري كه در مدح ولايت اميرالمؤمنين و شعر شيعه كه جزو مهم‌ترين آثار او است، ديد. محمد رضا از نظر اجتماعي نيز مانند ساير مردم ايران علاقه مند به اهل بيت(ع) بود. محمد رضا با تمسك به ارادتي كه به اهل بيت‌(ع) داشت و با زباني ساده همراه با خيال و تفكر اسلامي توانست جايگاهي شايسته را در ميان مردم داشته باشد.
هرچند مورد قهر سازمان‌هاي هنري قرار گرفت اما استقبال مردم از وي و زندگي‌اش در پايين شهر و درميان مردم عادي جامعه به او مقبوليت عمومي داد و به آغاسي لقب شاعر مردمي داد. وي حتي هنگام بيماري قلبي در بيمارستان بهارلو نزديك ميدان راه آهن بستري شد و نخواست چيزي بيشتر از مردم عادي باشد.
همين سلامت نفس، سادگي، صفا و محبت محمدرضا بود كه باعث اقبال مردم به وي شد. وقتي خاطراتم را با محمدرضا آغاسي مرور مي‌كنم، به همان روز‌هاي سال ۶۸ باز مي‌گردم؛ روز‌هايي كه بعد از پايان جنگ تحميلي كم كم بچه‌هاي آزاده در حال بازگشت به ميهن بودند و محمدرضا اين دغدغه را داشت كه شعري براي آنها بسرايد كه اتفاقاً اشعاري كه در آن مورد سرود بسيار خوب، مؤثر و از نظر مضمون پر از عاطفه، شور و شعور بودند.

*شاعر و از دوستان مرحوم محمد رضا آغاسي
بهروز قزلباش
مرجع : سايت خبری جوان آنلاين